De Roze Mars

Hoe moeilijk kan het zijn? Gedurende de volledige maand mei elke dag 10.000 stappen zetten voor een goed doel? Red je borsten met je benen. Ella had het heel lief gevraagd in naam van Pink Ribbon - de vzw die tegen borstkanker strijdt - en werkgever Locinox sprong meteen mee op de kar. Een sportieve uitdaging, eindelijk nog eens een vorm van teambuilding en jammer genoeg ook een persoonlijke band met de ziekte; natuurlijk doe ik mee. 

Nog even een throwback naar mijn dertigste verjaardag. In de lente van 2019 werd mijn liefste tante voor de tweede keer getroffen met borstkanker. Negentien jaar eerder had tante Ri dat onding al eens overwonnen. Nu kwam het sterker terug en dwong het ons na een aantal maanden tot een vroegtijdig afscheid. Twee dagen na haar begrafenis had ik meerdere kaarsjes moeten uitblazen. De feeststemming bleef uit en van taart en kaarsjes was geen sprake.

An sich volstond dat al om deel te nemen aan de Roze Mars. Daarnaast maakte onze geëngageerde werkgever er een groepsgebeuren van. Meer dan dertig collegae schreven zich in en daagden elkaar uit. In de wandelgangen ging het vorige maand meer om de leidersplaatsen in de individuele klassementen dan om die ene email die moest worden beantwoord. 's Middags schoven we de lunch aan de kant om met aanwezige medeMarsers te wandelen. Ik herinner me de laatste teambuilding niet eens, maar dit werd een uitermate geslaagd alternatief. Op basis van gemiddelde per deelnemer eindigden we als vijftiende van meer dan driehonderd concullega's. Dat kunnen we! 

Als er dan een uitdaging mee gemoeid is ben ik gevogelte voor katten. Uitdagingen vormen inwendige ontstekingsmechanismen. Bewijsdrang. Zelf de beste stapper van de firma zijn en samen met de collega's de grootste wandelgroep van alle deelnemende bedrijven worden. Trainen voor een marathon bood een voordeel, maar ook op niet trainingsdagen wilde ik die 10k bereiken. Elke dag die tienduizend stappen zetten, hoe moeilijk kon dat nu zijn? Het antwoord: moeilijk.

Eventjes vergat ik dat we in een ver stadium zitten van de verluiing - een zelfuitgevonden woord voor nog meer lui worden - van onze maatschappij. Een rustige bureaujob waarbij je meer hersenen dan andere spieren pijnigt en in theorie tussen zeven en acht uur op dat stoeltje blijft zitten. De vingers tikken in overdrive en er is een verhoogd risico op muisarm, meer is het niet. Enkel de afstand van de parking naar het kantoor en de wandeling van bureau naar koelkast, toilet of koffiezet verhogen het aantal op de stappenteller. Op de koop toe duwde telewerk deze verluiing in een verdere fase. Het bewijs? Sinds de laatste Roze Marsdag haalde ik slechts twee keer de grens.     

Als stoelarbeider moet je dus werken om te stappen. De auto kwam steevast tot stilstand op de verst mogelijke afstand van de burelen. Na de werkuren werden we pas écht creatief. Zeker wanneer de weergoden beslissen om het wandelweer voor juni te houden. Collega Fien draaide toertjes rond de eettafel en vond filmpjes om via een online work-out stapjes te zetten. De kleine zus streek zich naar aanvaardbare cijfers. Elke t-shirt en trui gingen, van zodra gestreken en geplooid, naar de wasmand in een andere kamer. Zelf zette ik op de meest regenachtige avond in mei liefst drieduizend stappen in mijn keuken en gang, terwijl ik met de tablet in de hand naar televisie keek. De Belgische tegelbouwers maken zich al klaar om versleten vloeren te vervangen. 

Opdracht volbracht. Afgeklokt op 572.111 stappen in mei, gemiddeld zo'n 18.455 per dag. Jammer genoeg bracht me dat niet naar het hoogste schavotje van het bedrijf. In vier Locinoxers moest ik mijn meerdere erkennen. Seba (gem. 19,2k) verscheurde mijn ambities en tussen het competitieve machogedrag stond Darline (gem. 19,5k) dapper haar mannetje met een podiumplaats. Gert presteerde preesterlijk (21,8k), maar helemaal bovenaan wandelde Steven zich naar een weynzinnige 22.733 per dag. Toen ik mijn wekker afdrukte had de gekkerd al zeven kilometer op de teller staan. Maak je borst maar al nat voor de herkansing in oktober, Steven!

Individueel én collectief iets bereiken, dat was ook al even geleden. In totaal namen meer dan dertigduizend mensen deel en heus niet enkel omdat Ella het zo lief had gevraagd. Een kwart miljoen opgebracht voor Pink Ribbon en het belang van lichaamsbeweging in de verf gezet. Het regende, maar mei was een mooie maand.