Criminal Nillies

Door het huidige reisverbod geraken we voorlopig amper ons dorp of onze gemeente uit, laat staan voorbij de landsgrenzen. Op een citytrip naar het zuiden moeten we ook al niet meteen rekenen. Gelukkig ontdekte ik recent een fantastisch alternatief: tijdreizen! In teletijdmachines geloof ik op mijn leeftijd al lang niet meer, maar een huishoudelijk klusje bracht me ineens naar een ver verleden terug. 

Op de zolder van mijn ouderlijk huis stonden twee curver boxen vol met cd's. Tientallen albums of compilatie-cd's die ik als tiener had aangekocht, aangevuld met honderden zelf te branden schijfjes. Plots besef ik dat ik een crimineel verleden heb; The Criminal Nillies. Het decennium tussen 2000 en 2009 liep perfect gelijk met mijn tienerjaren. Om een cd te branden of mijn iPod Shuffle van muziek te voorzien, moest ik zelf op een of andere manier aan mp3-bestandjes geraken. Van Spotify was nog geen sprake, dus richtten we ons massaal tot softwareprogramma's als Limewire om onze favoriete deuntjes te downloaden. Limewire verscheen later voor de rechtbank omdat die gratis downloads illegaal bleken te zijn. Oeps.

MSN Messenger

Met zo'n collectie in handen begon mijn throwback naar het verleden. De one-hit wonder The Magic Key van One-T & Cool-T (2002) opende bijna letterlijk de deur naar een magische en zorgeloze tijd. Op hoogtepunten van de Rode Duivels was het lang wachten, maar Kim Clijsters, Justine Henin en Kim Gevaert bezorgden België internationaal sportief succes. Eminem werd bekend als die controversiële witte rapper en Beyoncé en Justin Timberlake lieten respectievelijk Destiny's Child en *NSYNC liggen voor individueel succes. In de cinema leerden we dan weer de reeksen van onder meer Harry Potter en The Lord of The Rings kennen. Facebook was nog niet de gigant die het nu is en wij dachten allemaal meer aan Redbox of Netlog dan aan Netflix. In het krantenwinkeltje kochten we hoesjes en herlaadkaarten voor onze Nokia 3310, waarop we Snake speelden en zelfs blindelings smst'en. Overschakelen naar een abonnement betekende ook gegarandeerd woedende ouders wanneer ze die enorme eerste telefoonrekening moesten betalen. Terecht trouwens, want vijftig euro was lichtjes overdreven. Het kwam er dus op aan zo veel mogelijk afkortingen te gebruiken. Eens de 160 tekens overschreden betaalde je immers voor twee berichtjes. Ik zie je graag was duurder dan zjg, waarom werd wrm en van ij maakten we y. 

Het waren de jaren waarin je als puber thuis kwam van school, meteen je computer aanzette en vol ongeduld wat geruis hoorde. Van zodra je verbinding met het kabelinternet had, opende je de twee belangrijkste programma's ter wereld: iTunes en MSN Messenger. Anno 2020 bestaat die laatste zelfs niet meer, maar het zadelt me nu met ongelofelijk veel mooie herinneringen op. The good old days: Emailadressen waarmee je nu niet zou durven solliciteren, niet waar da_xman? Belachelijk lange nicknames met daarin je vriendjes van het moment ("the gang") of betekenisvolle quotes. Herhaaldelijk aan- en afmelden om de aandacht te trekken van je crush die je hopelijk zou aanspreken. Vervolgens tot net voor slapengaan met iedereen chatten die je wellicht al de hele dag in de klas had gezien. Plots overvalt me de gedachte dat ik uren versleet op de voorlopers van onze huidige sociale media. Some things never change.