Geïmproviseerd vrijgezellenfeestje

Afgelopen weekend nam ik deel aan een eeuwenoude traditie, zij het geïmproviseerd. Al sinds de vijfde eeuw geldt het vrijgezellenfeest als de laatste stap in de transformatie van ongehuwd naar gehuwd. Iedereen weet wat hier het doel is: de vrijgezel een van dé dagen van zijn leven bezorgen, ondanks een reeks gênante opdrachten, pesterijen en de bijhorende overconsumptie van alcohol. Maar wat als die vrijgezel nu net jouw schoonbroer is?

Infiltrant

De huidige maatregelen tegen de verdere verspreiding limiteerden in grote mate de mogelijkheden om vele tradities en clichés in ere te houden. De bubbelrestricties beperkten de grootte van de groep, opdrachten met buitenstaanders of niet-bubbelaars waren uit den boze en tot de vroege uurtjes op de lappen gaan in cafés of discotheken was evenmin een optie. Bovendien was mijn eigen schoonbroer in spe de spilfiguur van de dag. Dat voelde vooraf als een dubbele job of een undercoveroperatie aan. Enerzijds wilde ik de man in kwestie aanzetten tot daden die hij zich op alle andere dagen in zijn leven zou beklagen. Anderzijds moest ik als grote broer van de bruid een oogje in het zeil houden om de fratsen tot een minimum te beperken. Ik liet me dus net als de vrijgezel verrassen door de getuige, die de zware opdracht kreeg om de oorspronkelijke plannen te laten varen, alle regels te volgen en toch een hoogdag in elkaar te flansen. Een geïmproviseerd vrijgezellenfeestje, met mezelf in de rol van infiltrant.

Na een uitgebreide brunch reisde het selecte gezelschap vanuit Wetteren naar het Limburgse Riemst, zo'n 150 kilometer verderop. Daar kregen we een rondleiding in het wijnkasteel van Genoels-Elderen, met meer dan twintig hectare het grootste wijndomein van het land. Zelf ben ik in de verste verte geen oenofiel of wijnliefhebber, maar gids-van-de-dag Karel gaf ons een geanimeerd kijkje in de geschiedenis van Genoels-Elderen: een fascinerend en inspirerend succesverhaal dat zo simpel klinkt dat de dromer in mij plots aan de Xrossmymind-wijngaarden gaat denken. Vijf proevertjes witte, mousserende en rode wijn later zag ik mezelf al in zo'n kasteel. Als de wijn is in de man, is de wijsheid in de kan. Het laatste greintje logica verdween met twee stevige "levensdranken" van meer dan veertig graden, afkomstig van de schil van de uitgeperste druiven. Aan te raden activiteit en overconsumptie aan alcohol op het vrijgezellenfeestje; check. Oh ja, de vrijgezel danste aan de inkom van het wijnkasteel de macarena op de tonen van K3's Oya Lélé. Gênant én toch aanvaardbaar voor de infiltrant.

Onder de radar

De getuige onthield zich gelukkig van het teveel aan alcohol en bracht ons veilig naar Leuven voor een Escape Exit Room. Met zes mannen en een boel goudstaven uit Fort Knox ontsnappen is ons jammer genoeg niet gelukt. Dat vijf leden alcohol uitademden en het door het verplichte mondmaskertje al snel terug via de neus inhaleerden heeft wellicht een rol gespeeld in het falen van de opdracht. Dat lieten we niet aan ons hart komen, want de volgende halte was de gezellige Leuvense binnenstad voor het laatste (vrijgezelle) avondmaal. Een lekker stuk vlees en de prima bediening zorgden ervoor dat ik als moeilijke eter toch niet kon klagen. Daarna geraakten we aan de praat met de vader van een beloftevolle Britse kunstschaatsster die haar zinnen heeft gezet op de Olympische Winterspelen van 2026 en daarom in België is komen trainen.  Dat wordt een leuke anekdote als de jongedame over zes jaar in Milaan naar een medaille schaatst.

Met een paar flessen uit de 24-urenwinkel op de terugweg kreeg dit vrijgezellenfeestje het traditionele haantjesgedrag. Macho en zelfs een klein beetje kinderachtig, maar ach. We zijn maar mannen, toch? Ik slaagde er uiteindelijk in een hele dag onder de radar te blijven als undercoveragent, terwijl ook de getuige flink wat pluimen op zijn hoed mag steken voor het met succes geïmproviseerd vrijgezellenfeestje. Wat de man die mijn zus zal huwen betreft: veel succes ermee en welkom in de familie.