1 september

1 september moet zowat de gemakkelijkst te onthouden niet-feestdag zijn, tenzij je het als Dag van de Kennis kent. Het einde van de zomervakantie en het begin van het academiejaar. Voor meer dan een miljoen landgenoten was die van vorige week extra speciaal, want in dit mini-tijdperk voelde het massale openen van schoolpoorten als een kleine overwinning aan.

Waarom zo'n schooljaar op de eerste dag van september begint is een wist-je-datje dat mij wel boeit. Wat is het wereldwijde web dan toch een bron van informatie. Om de online documentatie te verifiëren - geloof niet alles wat je op het internet leest - polste ik eens bij enkele oud-leerkrachten geschiedenis. Vijftien jaar geleden hadden ze me het wellicht in het secundair al eens uitgelegd, maar toen zat deze tiener met belangrijkere zaken zoals meisjes, voetbal en MSN aan zijn hoofd. De geduldige leerkrachten van het KTA De Rijdtmeersen in Brakel dienden mij toch van antwoord, waarvoor vriendelijke dank. Zij bevestigden wat online te vinden is; een startdatum in de negende maand van het jaar is niet eens zo willekeurig. In de zomermaanden diende er in het agrarische België op het land te worden gewerkt en het gezin hielp daar bij mee. Na oogstmaand augustus kon er opnieuw aan studeren worden gedacht. Een bijkomende reden kan zijn dat het simpelweg ook te warm was om kinderen binnen te houden. 

Ochtendspits

De tijden zijn toch fel veranderd. In 2020 maakt 1 september al lang geen einde meer aan een soort vakantiejob in de landbouw. Nu zwaait de schoolgaande jeugd eerder een zomer met kampen, speelpleinen,  videogames en soms gewoon nietsdoen uit. Dat ging uiteraard ook gepaard met een bom op sociale media. Zowel op Facebook als Instagram scrolde ik me kapot op foto's van ouders die de eerste werkdag van hun telg postten of leerkrachten die elkaar aanmoedigden met quotes à la We Can Do It. We nemen het hen niet eens kwalijk, want dat de lesgevers na de voorbije maanden al lang blij zijn opnieuw dagelijks in een klaslokaal te staan is niet verwonderlijk. Toch een kleine kanttekening van mijnentwege. Ineens duurt mijn woon-werkverkeer heel wat langer, want we hebben er duizend wagens bij gekregen en blijkbaar rijden ze allemaal tussen Brakel en Waregem. Ik was die rustige ochtendspits eigenlijk wel gewoon geworden en sta nu voor een dilemma: vroeger opstaan en lang minder slapen, of langer in de auto zitten en bijgevolg later op kantoor en later thuis. Mijn volgende veilige snooze zou wel eens voor volgende zomer kunnen zijn.

Het is een stapje dichter bij het normale, zonder dat we goed en wel weten wat het nieuwe normaal zal zijn. Hoe alles ook gestructureerd wordt, het is voor die miljoen betrokkenen van het onderwijs een belangrijke mijlpaal in Coronatijden. En wat die ochtendspits betreft; Ga gewoon eventjes aan de kant als je een grijze golf in je achteruitkijkspiegel ziet? Thanks.