Zetelweer

De herfst is eindelijk in het land. Met volle teugen genoten van een hete lente en een zwoele zomer, maar ook de herfst heeft vele charmes. Terwijl de homo sapiens al meer dan duizend jaar probeert om het binnen zo aangenaam mogelijk te maken was het de voorbije maanden steevast dit: het is toch geen weer om binnen te zitten. Tot nu. Eindelijk zetelweer.

Schuldgevoel

We houden van de zomer en de zon, laat daar geen twijfel over bestaan. Het andere geslacht ziet er beter uit met wat zichtbare huid, een glimlach op het gezicht en een zonnebril op de neus. Elke dag zijn er sociale contacten in een zwoele omgeving, zelfs in coronatijden. Toch heeft iedereen ook eens zin in Netflix & Chill, niet? Waarom is dat ding anders 365 dagen per jaar beschikbaar? Er overvalt mij echter een soort van schuldgevoel als ik bij dertig graden en een stralende zon overweeg om naar televisie te kijken. Dat wordt alleen maar erger als de Instagramverhaaltjes van je dichtste omgeving bol staan van barbecues, terrasjes en cocktails. Geen weer om binnen te zitten, of je dat nu wilt of niet. Uiteindelijk bezwijken aan groepsdruk en dat schuldgevoel en op zoek naar die bubbels. Profiteren van de zomer zo lang het kan, want over enkele weken of maanden zal je het wellicht weer gaan missen. 

Odette maakte een einde aan alle bovenstaande. De najaarsstorm heeft lelijk thuis gehouden en dat hoefde nu ook weer niet. Het mag allemaal wat meer genuanceerd. Met Odette's kleinere zusjes, simpele wind en regen, kunnen we wel leven. Regen is voor mij een klein gelukje. Die eerste regenval ruiken bezorgt me al een glimlach. Wist u dat die specifieke geur een naam heeft? Petrichor heet dat; de eerste regen op een droge ondergrond. Onderzoekers beweren dat we ervan houden, omdat het voortbestaan van onze verre voorouders van de neerslag afhankelijk was. Ook fauna en flora kijken dankbaar omhoog. Onze grasperken zullen er weldra eerder groen dan bruin gaan uitzien. Ondertussen zijn wij ook oud genoeg om niet naar moeder en vader te luisteren en lekker in de regen te gaan lopen als we daar zin in hebben. Wilden we niet allemaal als kind buiten ravotten als het regende? Lekker in plassen springen en door de modder glijden? Ik alleszins wel. Ook sporten in miezerig weer geeft nog meer voldoening en prestaties worden dramatischer en heroïscher. Om er een fijn citaat aan toe te voegen, waarin ik tot de eerste categorie behoor: Sommigen voelen de regen, anderen worden alleen maar nat.

Gekletter

Hoeveel ik ook van deze situatie geniet, ze zal uiteindelijk te lang gaan aanvoelen. Ik hoor, zie en voel de regen, maar sommige vrienden en familieleden snakken nu al naar warmere en drogere tijden. Zij worden alleen maar nat. Met de auto rijden vind ik frustrerender, omdat zowat de helft van mijn rijbewijshoudende landgenoten ineens 50 ziet staan op een bord van 70. Toch ben ik voorlopig eerder blij opnieuw een excuus te hebben om binnen te zitten. Valt niet iedereen gelukzaliger in slaap in een warm bedje met het ritmische gekletter van regen tegen de ramen? En blijft niet iedereen op een vrije dag wat langer liggen met dezelfde rustgevende geluiden? We waren trouwens al bijna vergeten dat we als fijn alternatief een woonkamer hebben, uitgerust met zetels, een televisie en zelfs een open haard. Eindelijk zonder schuldgevoel lui zijn dankzij dit zetelweer. Lekker in trainingsbroek en hoodie geknuffeld worden door een dekentje, warm chocomelkske - al dan niet gepimpt met Amaretto - in de hand en die twee aanhankelijke katjes op de schoot. Hiervoor is het woord chillen uitgevonden. 

Jammer genoeg vlieg je dan ook wel als een speer door je Netflixseries. De herfst is nog maar net begonnen en ik zat afgelopen weekend ineens aan de laatste aflevering van How To Get Away With Murder - een aanrader. Er komen wellicht nog een paar druilerige maanden aan, dus zoek ik iets nieuws. Iemand suggesties? Het is namelijk geen weer om buiten te komen.