2020 - The Downs

Een van moeder's kersttradities is de rondvraag aan tafel om terug te blikken op het voorbije jaar. Wat waren de ups & downs van jouw jaar? Daar de feesttafel er de komende weken lichtjes anders uitziet, waarom niet eens digitaal antwoorden. Om te bewijzen dat 2020 eigenlijk toch zoveel meer was dan het vanzelfsprekende onderwerp, komt dat hier niet eens aan bod. Vandaag: 2020 - The Downs.

Lichamelijk

2020 was het jaar waarin mijn lichaam andermaal sputterde. Geen kathedraal en bezwaarlijk een tempel te noemen, eerder een bouwvallige barak of een tuinhuis van stro. Heeft Moeder Natuur me dertig jaar geleden gewoon een bedenkelijk exemplaar meegegeven of ligt het aan de manier waarop ik er zelf mee omga? Zoals zo vaak zweeft het antwoord ergens in het midden. Alleszins brak ik op uiterst belachelijke wijze anderhalve vinger in februari, liep ik in juli een zoveelste kleine verrekking in de benen op én leidde een snode sabotagestreek tijdens een teambuildingssessie in augustus tot voorlopig blijvende hinder van het trapeziumssyndroom. In lekentermen betekent dat: auwie in de bovenrug, niet geholpen door een bureaujob. Dat het schermpje van het weegschaaltje in mijn badkamer met de grens van overgewicht flirt, dat houdt ons 's nachts al lang niet meer wakker. 

Machinaal

2020 was ook het jaar waarin mijn vertroebelde relatie met de automobielsector een dieptepunt bereikte. Het jaar begon met een Volkswagen uit de collectie sjoemelsoftware van Polo, tweedehands aangekocht begin 2018. Toegegeven, ik ben niet het type dat veel aandacht geeft aan zijn wagen, die een vrouwennaam geeft en ze met zachtheid en liefde behandelt. Breng me gewoon van A naar C, met eventueel een tussenstopje in B, aub? Tot vier keer toe viel Harvey - om ze de naam van een orkaan te geven - in panne wegens een probleem met de verstuivers. De eerste drie issues probeerde vader mechanicus op te lossen, maar na vier op een rij kwam het uitvoeringsbesluit om haar naar de garage te slepen. Uiteraard ging dat laatste gepaard met een klein accidentje aan een rondpunt. Keine Vier ohne fünf, lachte dat Duitse onheilsding. Misschien zweeft er een auto-afwijzend aura boven mijn hoofd, want ook de vervangwagens van onze ouders moesten eraan geloven. Daddy's cruiser kreeg in de eerste rit al klapband en moeder’s stuurslot ging in staking. Niet onlogisch na 200.000 kilometer, maar waarom net bij mij? Daar in het Gentse zwoer ik bijna auto's af en zwierde ik ei zo na mijn rijbewijs in de Leie.

Professioneel en sportief collectief

2020 was het jaar waarin mijn professionele situatie een stevige uitdaging werd. De keuze om sinds 2016 een 4/5de-functie te combineren met een zelfstandig bijberoep had me de eerste drie jaar allerminst windeieren gelegd. Toen die werkgever aanvankelijk een nieuwe richting insloeg sloeg bij mijn collega's en mij ook een bom in. Zeventig procent minder opdrachten en idem dito loon, dat waren de portefeuille en bankrekening niet gewoon. In de constant veranderende media zijn geen zekerheden, al zal dat in geen enkele andere sector vrolijker zijn. 2020 was het jaar waarin mijn ploeggenoten voetballende drinkebroers en ik wellicht een negatief wereldrecord vestigden. In maart telden wij 0,36 punten tekort om tot kampioen van een historisch voetbalseizoen gekroond te worden. Dichter bij een sportieve gouden medaille konden we niet komen.

Amicaal en collegiaal

2020 was tot slot het jaar waarin ik van vrij dichtbij persoonlijk leed bij collega's en vrienden meemaakte. Eenzaamheid en liefdesverdriet zijn van alle tijden, net zoals het strenge karakter van kanker. Daar viel ook dit jaar niet mee te spotten, want mensen in mijn omgeving verloren grootvaders, moeders en vaders. Tegen het wrede afscheid van ongeboren kinderen is zelfs geen lockdown opgewassen. Dat overstijgt al mijn hierboven genoemde narigheden en zet mijn beide voetjes stevig op de grond. Hoe durf ik in godsnaam te klagen over een spier die niet mee wilt, een auto die niet bolt of een huisdier die drie weken verdwijnt (ja, dat was ook dit jaar). Mijn gedachten zijn bij jullie.

Het is duidelijk dat twintigtwintig om zoveel redenen geen grand cru was, maar welk jaar is dat in een opsomming zoals hierboven wél? Dit was 2020 - The Downs. Volgende week misschien wat vrolijkere achtergrondmuziek opzetten voor The Ups, jazeker.