Kopenhaagse Dagen

Donderdag 18 juni was de eerste aangestipte dag in mijn agenda van 2020. België tegen Denemarken in de tweede groepswedstrijd van het Europees Kampioenschap, om 18u in het Parkenstadion van Kopenhagen. Bijna vier jaar nadat Wales – of all countries – in Villeneuve d'Ascq mijn Belgisch voetbalhartje had gebroken, weer klaar voor een voetbalfeest op verplaatsing. 

Red Prices

Woensdag, wedstrijddag min één, staat de wekker om 4u ’s ochtends / ’s nachts. Niet uitgeslapen of uitgerust maar barstend van door enthousiasme gedreven energie voor een driedaagse met partner in crime DJ Neal. Een uurtje bollen naar Tourcoing, inchecken in het treinstationnetje en met Ouigo naar Aéroport de Paris-Charles de Gaulle vlammen. Iets over 7u zet de locomotief ons net niet aan het juiste vliegtuig af. Na een drietal uurtjes toeristisch kuieren – koffie bij Starbucks en in een krantenwinkeltje een magazine kopen die je toch niet leest – klaar om op te stijgen richting Kastrup Airport. Van de regen in Brakel belanden we kort na de middag in de motregen van Kopenhagen. Voor een kleine tweehonderd Deense Kroon brengt taxichauffeur Frederik ons naar the Cabinn Metro Hotel. Inchecken, bagage droppen en een powernapje later trekken we de stad in. Om toch maar iets toeristisch van Kopenhagen af te vinken kiezen we Nyhavn, de Nieuwe Haven. Het krioelt er van rode t-shirts, want de Danish Dynamite voetbalt in dezelfde kleuren van onze Duivels, maar we pikken er toch snel onze landgenoten uit. Hoewel Belgen en Denen donderdag tegenstanders zijn, lopen ze woensdag nog broederlijk door elkaar. Na het eten trekken we de stad in. Billy Booze is een van de midweek party-places-to-be. De muziek is niet meteen je dat, maar de Red Prices maken veel goed. Tien shotjes voor 89 Kroon – twaalf euro. Wie zei er ook weer dat Denemarken duur was?

Donderdag, wedstrijddag, ontwaken we met een eerste kleine Deense kater. Nog iets wat we van onze citytrip kunnen afvinken. Na een degelijk ontbijtje in het hotel is het wikken en wegen. De wedstrijd begint om 18u en we willen toch goed op tijd zijn, dus mogen we onze namiddag niet te veel vullen. Uitgedost in onze Rode Duivels-supportersoutfits kiezen we voor een slenterdag in de winkelstraten, waar voetbal de voertaal is. Het hoofd zit al bij de match, want met een overwinning is de groepswinst al bijna zeker. Traditiegetrouw bezoek ik ook in het buitenland een McDonald’s om vast te stellen dat het écht overal hetzelfde smaakt. Zou Donald Gorske hier al geweest zijn? 10 Kroon – 1,30 euro – voor een cheeseburger, over Kopenhagen kunnen we echt niet klagen. Met een gevulde maag zoeken we het Parkenstadion op. Een kleine veertigduizend toeschouwers die benieuwd zijn naar wie van deze twee de leiding neemt in groep B. België struikelde eerder bijna over Rusland (2-1) en Denemarken won het Scandinavische onderonsje met 2-0. Dankzij een paar goede saves van Courtois in de eerste helft en goals van Mertens en Lukaku in de tweede kloppen we de Denen. Zo hebben wij weer een reden om feestelijk het nachtleven in te duiken. Drie kilometer verderop wringen we ons The Jane binnen. De DJ’s draaien betere plaatjes dan in Billy Booze, maar de barmannen maken ons ook meer Kronen afhandig. Ondanks de "vroege" vlucht die ons te wachten staat kruipen we pas iets over 3u in de taxi van Hans. Yolo. Een halfuurtje later gaan onze lichten uit.

Vriendelijk volkje

Vrijdag, wedstrijddag plus één, moeten we om half acht al in de luchthaven zijn. Die laatste drankjes in The Jane voelen plots veel minder als een goed idee aan. Gelukkig zitten we nog in de roes van de zege en het feest om alles net wat draaglijker te maken. Onze derde taxichauffeur van deze week heet Alfred. Die neemt ons de Deense nederlaag niet kwalijk en gunt ons een veilige vlucht terug. We leerden een vriendelijk volkje kennen. DJ Neal bekijkt The Fast and The Furious op het vliegtuig, ik zie enkel de binnenkant van mijn oogleden. Kort voor de middag landen we in Charles De Gaulle, maar op het treintje terug naar Tourcoing is het tot 's avonds laat wachten. Hier hadden we precies iets minder over nagedacht, dus wordt dit een vermoeiende mini-citytrip in Parijs voor we terug naar Brakel sporen. Eenmaal op bekend terrein sluiten we onze voetbaluitstap af zoals wij alles afsluiten. Met een gezellig drankje.

Damn. Omwille van meerdere breed uitgesmeerde redenen, is alles hierboven verzonnen. Die Kopenhaagse fictie was me wel een weekje geweest. We weten alleszins hoe we het in juni 2021 aanpakken, als Corona er niet opnieuw anders over beslist. Kopenhagen, see you next year.