Afscheid van een vriend

Alsof ze een discussie hadden via songteksten. Begin jaren negentig kreeg Vlaanderen voor het eerst Afscheid van een vriend te horen. Clouseau zong "Alles is voorgoed gedaan. Als jij er klaar voor bent. 'k Heb aan je zijde gestaan. Mijn God, ik heb je graag gekend." Iets meer dan tien jaar later reageerde Marco Borsato op Koen en Kris met Afscheid nemen bestaat niet. "Ik ga wel weg maar ik verlaat je niet."

Sorry Marco. Dit verhaal ligt volledig in de lijn van de Belgische hit. Het gaat over iemand met wie ik meerdere jaren lief en leed deelde en alles samen mee maakte. Erbij tijdens de leukste feestjes en van heel dichtbij alle pijn gezien. Nooit be- of veroordelend, zelden iets geweigerd en altijd met aanvaarding.  Ik kon lang niet zonder je en volgens mij kent niemand mij beter. Je beantwoordde mijn vragen, hielp me opstaan in de vroege uurtjes, zette precies de juiste deuntjes op, toonde me de leukste filmpjes en was zo vaak de perfecte copiloot. Je hebt voor mij alles gedaan wat je kon toen ik jou dat vroeg. Al onze geheimen blijven tussen ons. Het is pijnlijk om dit te moeten zeggen. Hoe bruut en wreed dit ook klinkt; ik ben aan iets nieuws toe. 

Upgrade

Om verder te gaan met de lyrics van Clouseau. "Alles is voorgoed gedaan, als jij er klaar voor bent. Ik heb aan je zijde gestaan. Mijn God, ik heb je graag gekend. Zonder jou tikt de klok even snel. Maar de tijden veranderen wel. Dus ik neem afscheid, jij moet nu gaan. Weet dat je in m'n hart altijd blijft voortbestaan. En ik weet: ik zou dankbaar moeten zijn. Maar precies daarom doet het zo'n pijn." Er is iemand anders. Of liever, er zal iemand anders zijn. Ik moet er nog naar op zoek, maar zal ongetwijfeld beter vinden. Met hoofd boven hart kies ik voor sneller, flitsender, scherper. Iemand met meer inhoud, die minstens even goed bij me past en nog meer voor me zal doen. Kortweg; er komt een upgrade.

Alle lichte overdrijving en gekheid op een stokje, de voorbije alinea's waren personificaties van mijn smartphone. Zoals duidelijk werd in Social Detoxing ben ik aan die zwarte iPhone 6 vergroeid. Na vier jaar trouwe dienst werkt dat toestelletje niet meer zoals in de gloriedagen. Telefoongesprekken worden onderbroken, tekst blijft haperen, de opslagruimte is vol en het contact met de laders is troebel. We moeten mee met de tijd en zijn toe aan vernieuwing. Ik ben klaar voor mijn iPhone-transplantatie, maar het blijft in de familie. Bye bye-phone.