De Glimlach Van Mestdagh

De Olympische Spelen. Voor atleten moet het grootste sportevenement ter wereld een bekroning worden van vier jaar zwoegen. Voor de mensen thuis - of in normale omstandigheden in de tribunes - een ruim aanbod aan weetjes,  opmerkelijke tijdelijke gedragswijzigingen en nieuwe liefdes.

TWEEHONDERD LANDEN

Een eerste weetje: er nemen iets meer dan elfduizend atleten uit 206 landen deel. Dat betekent dus dat er minstens tweehonderd landen in de wereld zijn. Dat krijgen we zelfs in de lessen aardrijkskunde niet mee. De Comoren lijkt op het Vlaamse verwijt dat iemand achter je rug bezig is. Micronesia zou een aandoening kunnen zijn en Saint Vincent en de Grenadines? Hebben die in de jaren tachtig geen Motown-hits gescoord? Aan iedereen die al voor deze Spelen wist waar deze landen liggen en wat hun hoofdsteden zijn; voor jullie zet ik een hoed op om ze af te doen. 

Een eerste tijdelijke gedragswijziging: sportminnend België zet meerdere wekkers. Op vrijdag snoozen we en mogen we wat later op het kantoor aankomen. Dankjewel glijdende werkuren. In het weekend kruipen we plots met dikke wallen om 3u op om voor de turnsters te supporteren. Dankjewel tijdsverschillen met Japan. Vier jaar lang zien we amper een turnoefening en tijdens een Olympische zomer gaat het tijdens de lunch over ongelijke leggers, de Derwael of ippons en waza-aris uit het judo. Tot acht augustus volgen we alles. Vanaf negen augustus vliegen die termen weer in de vergeetkast in. 

3X3

Een derde weetje: ook wat we in de wiskundelessen horen is niet altijd waarheid. Als kind leer je de tafels uit het hoofd. 3x3=9. Anno 2021 is 3x3 ook gewoon een discipline uit het basketbal, waarin Belgische amateurs blijkbaar uitblinken. Het hele jaar lang is Thibaut Vervoort gewoon projectmedewerker. Tijdens Tokio 2021 amuseert hij zich als buzzer beater. Net op tijd puntjes scoren en uiteindelijk vierde worden in een explosieve sport. Na zijn verlof zit hij net zoals u en ik gewoon weer aan een bureautje.

Een tweede tijdelijke gedragswijziging: we beseffen alweer dat onze favoriete clichésporten eigenlijk omhoog vallen. Mis je in het voetbal een strafschop? De haatreacties op het internet zijn niet leuk, maar die miljoentjes op de bankrekening verzachten de pijn. Volgende week beter. In het judo werkte Toma Nikiforov vier (of in dit geval vijf) jaar naar de zomer van 2021 toe om na vijftien seconden al uit de achtste finale te liggen. Niks prijzengeld en hopen dat de leeftijd je atletisch vermogen in 2024 niet heeft ingehaald. Matthias Casse pakte gelukkig wel brons en spijsde zijn bankrekening met vijfduizend euro na vier jaar inzet. Dat is zowat hetzelfde als de maandelijkse vergoeding van een anonieme voetballer in onze eerste klasse. 

NIEUWE LIEFDES

Bij die laatste gedragswijziging horen ook nieuwe liefdes. We leven mee met die atleten die het niet om de centen doen, maar uit liefde voor hun sport. We vloeken mee met de Belgische 3x3 die net naast het podium vallen, we glunderen mee met Nina Derwael wanneer ze het goud rond haar nek hangt en zoveel mooier. We treuren mee wanneer we atletes zien die aan de onvoorstelbare druk ten onder gaan en dat ene foutje maken die hun volledige carrière ondermijnen.

Hét mooiste van al die emoties vind ik de glimlach van Hanne Mestdagh, een van onze spinnende Belgian Cats. Samen met zusje Kim en papacoach Phillip geniet ze van haar bladzijde in de geschiedenis. Na elke driepunter plooit haar gezicht in een lachje. Als een kind dat de duim van mama en papa aan de zijlijn ziet. Het is de reden waarom we allemaal aan onze hobby's begonnen en het is wat we onze jeugd moeten laten nastreven. Geen druk en geen verplichtingen. Alleen pret en plezier. De Glimlach Van Mestdagh.