Jive To The 50s
De mondmaskers hangen nog aan oren en kinnen en de welles/nietes discussies over de vaccins zijn nog niet achter de rug. Toch voelen we ons al geruime tijd op de terugweg naar wat ooit was. Aan het einde van een klein weekje verlof aan zee stond een feestje gepland.
LEREN JACKETS
Geen Kamping Kitsch, neen. Dat is net iets minder mijn dada. Dan liever een feestje in beperkte, doch veilige kring. Met een organiseer-verslaafde DJ in ons middens en enkele partyminded partners in crime erbij komt dat in orde. Koos die kerel toch voor een verkleedfeestje zeker.. Een jaarlijkse traditie onder de boys, deze keer met de ladies aan de arm. Back To The 50s. Tientallen potten goedkope gel in de haren gesmeerd, twaalf witte t-shirts, leren jackets, kleedjes met stipjes, roze strikjes, één zeventigjarig opaatje en een Björn Borg lookalike. Achteraf bekeken horen daar vraagtekens bij. De Zweedse tennisser, geboren in de 1956, hanteerde pas in de jaren zeventig zijn kenmerkende stijl. Tiens.
Net als een kleine twintigduizend Kamping Kitsch Clubbers maakten we ons nog eens op voor een echt avondje uit. Voor het eerst sinds weetikveel wanneer nog eens (bijna-)allemaal samen. Sommige buikjes staan wat boller. De ene houdt een aankomende baby warm, de andere zijn vooral verzamelingen coronakilo's. In oude gewoontes en rollen hervallen, alsof het de voorbije jaren nooit anders is geweest. Vrienden blijven vrienden, nietwaar.
SNELLE VOETEN
De Jive vereist veel controle over het lichaam. De voetjes moeten zo snel bewegen dat de mieren niet tijdig weg geraken. De snelste Latin-dans is bijgevolg ook een onderdeel van ongediertebestrijding. De moedige Paulien Romeyns, geassisteerd door papa Frankie, probeerde het ons aan te leren. Een handvol onder ons leek vrij snel weg met de basispassen, maar het merendeel probeert nu nog steeds knieën en enkels uit de knoop te halen. Bij deze ook al excuses naar enkele mededansers. Mijn snelste voetbeweging eindigde tegen een onbeschermd scheenbeen. Voeg aan die ontwrichte gewrichten anders ook blauwe plekken toe.
Paulien verloor nooit de moed omwille van dit grotendeels talentloze dansgezelschap. Na een uurtje zwoegen toonde ze op de dansvloer waarom ze tot de Belgische top behoort. Dag en nacht verschil. Wij keken met een mond vol tanden naar anderhalve minuut kwaliteit, bedankten hen voor hun bijdrage aan onze avond en keerden terug naar de orde van de nacht. Alsof het de voorbije jaren nooit anders is geweest. Vrienden blijven vrienden, nietwaar.
👍😀
BeantwoordenVerwijderen❤
BeantwoordenVerwijderen